شعری از مجید رفعت پناه از آمریکا

شعری از مجید رفعت پناه از آمریکا

============================ ============

ما را غم دلــــــــــــدار نه این چند پگاه است

عمریست که روزم ز غمش جمله سیاه است

اما چــــــــه توان گفت که در مذهب عشاق

گر شـــــــکوه کنی از غم دلدار ، گناه است

عمری که شود طی به جهان بی رخ جانان

عمرش مشمارید کــــــــه یکباره تباه است

حــــــــــــــــــالی که ندیدیم ز دلدار عنایت

دلگرمی ما بسته به یک لـحظه نـگاه است

گر ریش سیاهم شده چـــون برف زمستان ا

ز درد دل ریشم و از ســــــــردی آه است

ما را رخ دلدار اگــــــــــــــــــر جلوه نماید

زیـــــــــــبا و درخشنده مثال رخ ماه است

رفعت به هدر رفت زمان بی رخ معشوق

غافل شدی از آن که اجل بر سر راه است

------------------------------------------

تاریخ شعر :بیستم تیرماه هشتاد و هشت